Το Γυμνάσιο Διαβολιτσίου θεμελιώθηκε στις 29/12/1930 και η κατασκευή του διήρκεσε περίπου δέκα χρόνια. Αρχικά κατασκευάστηκαν έξι αίθουσες. Τρεις στο ισόγειο και τρεις στον πάνω όροφο, με ένα μικρό γραφείο για τον γυμνασιάρχη και τους καθηγητές. Το κτίριο αυτό δεν κάλυπτε τις ανάγκες της περιοχής εξαιτίας του μεγάλου αριθμού μαθητών που υπήρχαν στην ευρύτερη περιοχή την εποχή εκείνη.
Η κατάσταση έγινε χειρότερη όταν οι Γερμανοί το 1942 επίταξαν τον επάνω όροφο. Έτσι τα μαθήματα γίνονταν πρωί-απόγευμα σε τρεις αίθουσες του ισογείου, στην αποθήκη του Ψαλλίδα, στο Παλαιικό σχολείο, στο δημοτικό σχολείο τα απογεύματα και στις ελιές του Λάρδα κάτω από το γυμνάσιο. Μετά την Κατοχή ,όπου πολλά παιδιά λόγω του πολέμου είχαν χάσει χρονιές, και έτσι υπήρξε ανάγκη επέκτασης του σχολείου. Το 1952 προστέθηκαν άλλες 4 αίθουσες της ίδιας αρχιτεκτονικής. Οι αίθουσες ήταν μεγάλες, ευρύχωρες, ψηλοτάβανες πέντε μέτρων, νότιου προσανατολισμού με τέσσερα παράθυρα η κάθε μια για πλούσιο φωτισμό και το πίνακα μήκους 5-6 μέτρων στο δυτικό τοίχο, έτσι ώστε το φως να έρχεται από τα αριστερά. Το έργο χρηματοδοτήθηκε από την ελληνοαμερικανική οργάνωση ΑΧΕΠΑ με τη μεσολάβηση του Κώστα Αναστασόπουλου.
Το 1990 μία επιτροπή αποφοίτων του Γυμνασίου, με εμπνευστή το Φάνη Ρέππα, χρηματοδότησε και εντοίχισε δεξιά και αριστερά της κύριας εισόδου του Γυμνασίου, σε ένδειξη τιμής και ευγνωμοσύνης μαρμάρινες πλάκες με τα ονόματα του δωρητή του οικοπέδου Σπύρου Δαλκαφούκη και των καθηγητών που πρωτοδίδαξαν στο οκτατάξιο γυμνάσιο το σχολικό έτος 1939-1940.
Το 1976 το Γυμνάσιο χωρίστηκε στα δυο. Οι τρεις πρώτες τάξεις αποτελούσαν το Γυμνάσιο και οι τρεις επόμενες το Λύκειο. Το 2011 το Λύκειο καταργήθηκε και ενσωματώθηκε με εκείνο του Μελιγαλά.